WYKRZYCZ TO!

brak weny. to coś czego nienawidzę.


'prosiłam o coś, czego mi brak,
 nie uzyskując odpowiedzi.
 czekałam w ciszy,
 moje łkanie powoli wypełniało cały pokoik.
 utraciłam to, czego najbardziej mi było żal.
 osoby, które kocham.
 stały się kimś obcym. odwiecznymi wrogami.
 wykrzycz to, co o mnie myślisz.
 lubię krytykę. a raczej potrzebuję jej do motywacji.
 NO KRZYCZ KOTKU!'

sen + ukojenie.

kochanie, nie tędy pustymi dróg rozpaczy Cię wiodę.
nim otchłań porwie ostatnią sekundę łaknienia, nie zawiodę Cię.
tu działa dynamika, określona twoim krzywym spojrzeniem.
spojrzała chytrze. 
pomyślałam, że może chodzić o mnie.
no i faktycznie. 
jej blask w oczach pokrywał niemal całe najjaśniejsze gwiazdy.
nagle dziwny huk utulił mnie do snu.

miłość.

Gaszące łaknienie biegnie wsród rozdróż do nikąd, 
delikatnie pomywające liczka łzy skraplają przepaść do kolejnego zakrętu,
po którym wena się kończy. 
Ona cichnie w dali, brzask otulił gładko ostatnią rękę wytchnienia,
pęka powoli, kojąc ból.
Energicznie złapała za małe pudełeczko z 'deską ratunku',
myślała już, że na tym jej kariera się kończy.


Los nie sprzyja każdemu. Ale ona musiała mieć w sobie coś nadzwyczaj urodzajnego.
Nie. To nie wytrwałość. Lecz osoba, którą kochała jej dusza, odeszła...
w ciszy zaklętej snu.

Zdmuchnij mnie.

Nie potrafię przestać. Ale to i tak mało ważne.
Ponieważ tego nie pragnę.


Gonię jak wiatr, z każdym dniem coraz szybciej. 
Dlaczego to tak mało znaczy?


Szukam schronienia, w którym mógłbyś mnie otulić,
pogłaskać po policzku. Ona jest wszędzie. Nie ma takiego miejsca.


Jesteś niepowtarzalny, masz cechy, które z łatwością
przypadają mi do gustu. Co z tego, że byłam pierwsza? Tu 'fairplay' się nie liczy.


Upadam. Przekroczyłam pewne granice. Nie do odwrócenia.


Kocham Cię, ale czemu bez wzajemności? Nie umiem sobie z tym poradzić.


Opanuj nerwy. Jasne, pewnie, że możesz wyżyć się na mnie.


Nie wytrzymuję. Idę ochłonąć.